Waar gaat het wereldwijde beleid voor het verhandelen en recyclen van kunststoffen naartoe in 2023?

De afgelopen weken hebben er drie grote gebeurtenissen plaatsgevonden die van invloed zouden kunnen zijn op de wereldwijde markten voor gerecyclede kunststoffen.

Dit waren:

• COP27
• Onderhandelingen over een verdrag van de Verenigde Naties over plasticvervuiling
• Mogelijk EU-verbod op export van plastic naar niet-OESO- en OESO-landen in de komende vier jaar.

COP27

Hoewel recycling niet de belangrijkste uitkomst was van de recente COP27-discussies, gaf een nevenevenement over wereldwijd plasticbeleid een samenvatting van waar het debat over plasticrecycling naartoe gaat.

COP27 vond plaats in Sharm el-Sheikh in Egypte en bracht regeringen, niet-gouvernementele organisaties en bedrijven samen om te praten over manieren om de gevolgen van klimaatverandering te beperken en te voorkomen.

Tijdens het evenement organiseerde het VN-Bureau voor Drugs en Misdaad een sessie met de titel Hoe de bestrijding van plasticvervuiling en illegale handel in plastic afval de koolstofuitstoot kan verminderen.

Dit was de enige sessie gewijd aan recyclage en afval op COP27, maar er werden duidelijke aanwijzingen gegeven over de richting waarin de recyclage van kunststoffen zich moet ontwikkelen.

Een van de eerste sprekers was de minister van Landbouw, Klimaatverandering en Milieu van de Seychellen, Flavien Joubert. Hij benadrukte dat een punt van zorg voor de Seychellen en andere vergelijkbare landen de vervuiling is die wordt veroorzaakt door illegale handel en "neprecyclingprogramma's die niet de milieuvoordelen bieden die ze claimen". Hij voegde eraan toe dat ze illegaal storten en ongecontroleerde verbranding in sommige landen aanmoedigen.

Minister Joubert moedigde daarom "landen aan om hun industrieën en bedrijven die betrokken zijn bij de handel te reguleren om ervoor te zorgen dat alle producten die worden verplaatst niet uiteindelijk worden gedumpt of illegaal worden verbrand ".

Hij suggereerde dat het misschien voordeliger zou zijn om recyclingbedrijven dichter bij de plaats te brengen waar het afval wordt geproduceerd of ingezameld, omdat dit de illegale vervuiling en de transportemissies zou verminderen.

Ahmad Gunawan Witjaksono, directeur gevaarlijk en niet-gevaarlijk afvalbeheer in Indonesië, legde uit dat zijn land een "probleem heeft van niet genoeg grondstoffen" voor zijn fabrieken, die slechts 50% krijgen van wat ze nodig hebben. Daarom moet het plastic en papier importeren uit andere landen.

In 2019, na China's verbod op de invoer van plastic, zei hij dat zijn land aanzienlijk afval en gevaarlijk afval begon te ontvangen, waaronder meer dan 1.000 containers met gemengd afval.

Sindsdien heeft Indonesië strengere regels ingevoerd, waaronder nultolerantie voor gemengd afval. Geïmporteerd materiaal moet ook naar de plaats gaan waar het gerecycled wordt en alle exporteurs moeten geregistreerd zijn in hun eigen land. "Het is effectief en alles wordt beter," zei hij.

Indonesië hoopte echter dat het tussen 2030 en 2050 de import tot nul zou kunnen reduceren.

Carlos Martin-Novella, plaatsvervangend uitvoerend secretarisvan het Verdrag van Bazel, merkte op dat vóór 2019 de wereldwijde markt voor de handel in plastic ongereguleerd was. Maar in dat jaar traden ondertekenende landen van het Verdrag van Bazel op en vanaf 1 januari 2021 waren er internationale regels zoals gemengd plastic afval werd nu gecontroleerd. "Dit maakte de verplaatsing van plastic afval beter traceerbaar, transparanter en voorspelbaarder," zei hij.

In een verandering van toon zei Miho Shirotori, hoofd van de afdeling handel en commerciële diplomatievan de VN-Conferentie voor Handel en Ontwikkeling, dat de oplossing voor illegale handel en vervuiling door plastic was om de handel in alternatieven mogelijk te maken. Ze suggereerde dat verpakkingsmaterialen gemaakt van papier en landbouwafval worden onderzocht door haar organisatie om manieren te vinden om de wereldwijde handel hierin net zo kosteneffectief te maken als die in plastic. "De toekomst is niet plastic, maar plastic vervangers," zei ze.

Maar Susan Gardner, directeur van de afdeling ecosystemenvan het Milieuprogramma van de Verenigde Naties, bracht de zaken weer op de rails door te zeggen dat de oplossing voor het plasticprobleem een wereldwijde circulaire economie was.

Aik Hoe Lim, directeur van de afdeling handel en milieuvan de Wereldhandelsorganisatie (WTO), voegde hieraan toe dat "handel maar al te vaak het ontbrekende stuk is als we het over de uitdagingen hebben".

"In wezen kun je de uitdaging niet aangaan aan het einde van de toeleveringsketen wanneer het afval is, je moet kijken naar wat er daarvoor gebeurt", voegde hij eraan toe.

Over het wereldwijde gebruik van plastic zei hij: "We houden van plastic. We eisen kunststoffen. "

Daarom keken WTO-lidstaten uit zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden naar op handel gebaseerde oplossingen om de plasticvervuiling terug te dringen.

Hij zei dat ze bezig waren met een onderzoek naar de beste praktijken op het gebied van handelsmaatregelen voor kunststoffen die door regeringen zouden kunnen worden overgenomen.

Onderhandelingen over een wereldwijd verdrag over plasticvervuiling

Tijdens deze besprekingen in Uruguay namen 160 landen deel aan de eerste van vijf bijeenkomsten die moeten leiden tot een wereldwijd verdrag over plasticvervuiling.

De Intergouvernementele Onderhandelingscommissie, gecoördineerd door de Verenigde Naties , was het ertijdens de week over eens dat er een verdrag moest komen.

Maar het probleem waren de details van hoe dat verdrag zal werken.

Een groep landen, genaamd de 'High Ambition Coalition', waarin EU-landen en andere landen zoals Zwitserland zitten, pleit voor verplichte wereldwijde maatregelen om de productie van plastic te beperken.

Maar andere landen, zoals de Verenigde Naties en Saoedi-Arabië, willen dat individuele landen hun eigen toezeggingen doen om de algemene doelen te halen.

Voor plasticrecyclers is de wereldhandel de grootste zorg. Aan de ene kant drongen organisaties zoals de Plastics Industry Association aan op meer recycling wereldwijd, terwijl anderen zoals Greenpeace beweren dat we het gebruik van plastic moeten terugdringen.

Mogelijk EU-verbod op export van plastic naar niet-OESO- en OESO-landen in de komende vier jaar

Begin 2021 gingen nieuwe regels van het Verdrag van Bazel van start die meer beperkingen oplegden aan de export van kunststoffen voor recycling.

Sindsdien werkt de Europese Commissie aan nog strengere exportregels, die zouden kunnen leiden tot een verbod op export naar niet-OESO-landen.

Dit kwam onlangs een stap dichterbij toen de ENVI-commissie, bestaande uit leden van het Europees Parlement, stemde voor een verbod op de export van kunststoffen naar niet-OESO-landen en vervolgens binnen vier jaar naar OESO-landen. De Europarlementariërs stemden zesenzeventig voor, geen enkele tegen en slechts vijf onthoudingen. Ze zullen hun aanbevelingen nu naar het Europees Parlement sturen om hierover te debatteren en te stemmen.

Hoewel ze niet langer deel uitmaken van de EU, hebben de Britse parlementsleden voor Milieu, Voedsel en Plattelandszaken ook een verbod aanbevolen op de export van plastic uit het VK tegen 2027.

Wereldwijde handel in kunststoffen wordt steeds moeilijker

Deze gebeurtenissen maken duidelijk dat de wereldwijde handel in kunststoffen voor recycling steeds meer onder druk komt te staan.

De wijzigingen van het Verdrag van Bazel in 2021 (de VS hebben het verdrag niet ondertekend, maar alle andere landen wel) hebben ertoe geleid dat OESO-landen kunststoffen grotendeels onderling verhandelen, wat betekent dat er minder materiaal naar niet-OESO-landen gaat omdat kennisgeving vooraf nu vereist is.

Sindsdien zijn er sterke bewegingen van Europese landen om de export van plastic voor recycling te verbieden.

Deze landen dringen ook aan op strengere plasticregels op mondiaal niveau, zoals blijkt uit de besprekingen in Uruguay.

Anderen, zoals de Verenigde Staten en de WTO, kijken echter naar op handel gebaseerde oplossingen.

Zelfs landen zoals Indonesië, die op dit moment import nodig hebben om aan hun productie-eisen te voldoen, willen de import van plastic uiteindelijk verbieden.

Wat er ook gebeurt, het is duidelijk dat er de komende jaren fundamentele veranderingen zullen plaatsvinden in de handel en recycling van kunststoffen.